Jak przebiega diagnostyka miastenii?

Proces uzyskiwania komórek mięśnia sercowego został skrócony o czas wytwarzania komórek pluripotencjalnych./ fot. Fotolia
Objawy typowe dla miastenii, czyli osłabienie siły mięśniowej mogą być spowodowane przez wiele schorzeń. Oprócz szczegółowej rozmowy z lekarzem i dokładnego badania, dla postawienia pewnej diagnozy może być konieczne wykonanie szeregu badań.
/ 01.04.2011 01:26
Proces uzyskiwania komórek mięśnia sercowego został skrócony o czas wytwarzania komórek pluripotencjalnych./ fot. Fotolia

Czy zwykłe badanie krwi da odpowiedź?

Dla potwierdzenia rozpoznania miastenii wykonuje się badanie krwi. Miastenia jest chorobą autoimmunologiczną, powodowaną przez obecne we krwi przeciwciała przeciwko elementom komórek mięśniowych. Najczęściej przeciwciała te skierowane są przeciwko receptorom dla acetylocholiny - substancji przenoszącej pobudzenie z nerwu do mięśnia. Takie przeciwciała oznaczane są skrótem anty-AChR. Są one obecne u 3 na 4 chorych, najczęściej tych z miastenią uogólnioną. W ocznej postaci miastenii przeciwciała anty-AChR występują u połowy chorych. Jeśli badanie wykonywane jest w okresie wolnym od objawów, szansa na stwierdzenie przeciwciał wynosi 25%

U połowy chorych, u których nieobecne są przeciwciała anty-AChR, wykrywa się inne przeciwciała anty-MusK. Te przeciwciała są skierowane przeciw enzymowi komórek mięśni - przeciw kinazie tyrozyny.

Zobacz też: Jak objawia się miastenia?

Reakcja na lek

Czasami przeprowadza się tzw. próbę z tensilonem. Tensilon jest substancją, która zwiększa ilość acetylocholiny dochodzącą do komórek mięśniowych. Mięśnie reagują na to silniejszym skurczem. W teście z tensilonem lek podaje się dożylnie. Jeśli osłabienie siły mięśni wywołane jest miastenią, to po kilku sekundach od podaniu leku objawy zmniejszają się lub ustępują. Taka poprawa utrzymuje się do kilku minut. Dodatkowo efekt tensilonu może być potwierdzony w badaniu EMG.

Tajemnicza elektrofizjologia

Osłabienie siły mięśniowej można stwierdzić również obiektywnymi metodami badań. Okazuje się, że można zmierzyć odpowiedź mięśnia na drażnienie impulsami elektrycznymi. Jednym z badań wykorzystujących to zjawisko jest tzw. próba nużliwości. W przypadku miastenii obserwuje się „zmęczenie” mięśnia, czyli osłabienie jego odpowiedzi przy kolejnych pobudzeniach elektrycznych. Inną możliwością jest wykonanie EMG (skrót od elektromiografii), w której bada się odpowiedź nie całego mięśnia, ale jego pojedynczych włókien. Istnieją pewne charakterystyczne wzory odpowiedzi przemawiające za miastenią.

Badania radiologiczne

W przypadku nowo rozpoznanej miastenii niezbędne jest wykluczenie obecności przerostu i nowotworu grasicy. W tym celu wykonuje się najczęściej tomografię komputerową klatki piersiowej.

Wykluczenie innych przyczyn

Niekiedy konieczne bywa wykluczenie innych chorób powodujących osłabienie mięśni. Z tego powodu przeprowadzane są dalsze badania, np. biopsja mięśnia albo badanie płynu mózgowo-rdzeniowego.

Polecamy: Kto najczęściej choruje na miastenię?

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA