Opieką neuropsychologiczną mogą zostać objęte osoby z różnymi zaburzeniami, które wynikają z pewnych dysfunkcji mózgu. Oto kilka przykładów zaburzeń, z jakimi mogą spotkać się osoby po udarze, nowotworze czy też innych przebytych chorobach.
1. Zaburzenia funkcji wzrokowo – przestrzennych
Przejawiają się brakiem zdolności do rozpoznawania znanych osób, przedmiotów, przy całkowicie prawidłowym widzeniu. Problemy niekiedy z rozpoznaniem własnej twarzy. Trudności z odczytaniem godziny na tarczy zegara, czy też z rozpoznaniem kierunków świata.
2. Zaburzenia percepcji słuchowej
Pacjent, pomimo zachowanej prawidłowej zdolności słuchowej, nie potrafi rozróżnić dźwięków mowy. Wydaje mu się jakby słyszał obcy język.
3. Zaburzenia percepcji dotykowej
Trudności z rozpoznanej różnych rzeczy za pomocą dotyku, przy zachowanej poprawnej funkcji odbierania bodźców sensorycznych.
4. Apraksja
Problemy z wykonaniem zleconego przez kogoś ruchu, nie wynikające z porażeń, czy niedowładów.
5. Zaburzenia pamięci
Czasowe lub trwałe problemy z nabywaniem oraz przypominaniem sobie danych informacji.
Aby pomóc osobom cierpiącym na tego typu zaburzenia, należy podjąć się rehabilitacji oraz ćwiczeniom usprawniającym zaburzone funkcje.
Zobacz też: Wczesna rehabilitacja u pacjentów po udarze mózgu
Terapia ukierunkowana na rozumienie wypowiedzi
Można ją podzielić na terapię skierowaną do osób chorych, ukierunkowaną na poprawienie zdolności pacjenta do przetwarzania informacji – terapia bezpośrednia, lub też skierować do osób, które znajdują się w najbliższym otoczeniu chorego, polegającą na zmianę ich zachowania w celu rozwiązania problemów – terapia pośrednia.
Podejście bezpośrednie:
- Terapia przetwarzania fonemicznego
- Terapia przetwarzania semantycznego
Terapia przetwarzania fonemicznego
Terapia ta skierowana jest do osób, z problemami w rozróżnianiu fonemów związanych z zaburzeniami słuchu oraz niemożnością rozróżniania słów bliskoznacznych. Program terapii polega na czytaniu z ust terapeuty poszczególnych słów, rozróżnianie słów bliskoznacznych wymawianych przez terapeutę oraz identyfikacja słów oraz dźwięków z napisanymi wyrazami czy literami. Wszystkie te ćwiczenia wykonuje pacjent patrząc na usta terapeuty, a dopiero potem ze słuchu.
Terapia przetwarzania semantycznego
Skierowana jest głównie do osób z dysfunkcją w zakresie semantyki, problemem z rozumieniem zarówno mowy, jak i pisma, zaburzeniami tworzenia wypowiedzi. Program terapii polega na doborze słów do obrazków, kategoryzacja obrazków i słów, kojarzenia słów.
Zobacz też: Jakie mamy rodzaje rehabilitacji?
Podejście pośrednie
Dotyczy szkolenia osób, przebywających w stałym otoczeniu pacjenta. Uczą się stosowania słownictwa oraz budowy zdań ułatwiających komunikację.
Jak widać terapii mogą się poddać nie tylko chorzy, ale również ich najbliższa rodzina. Jeśli więc widzisz coś niepokojącego lub też zdiagnozowano już dane zaburzenia, jak najszybciej razem z chorym udaj się na terapię.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
