Zespół Lamberta-Eatona – co to takiego?

Jakie choroby pozwalają wykryć badania hormonalne? /fot. Fotolia
Zespół lamberta-Eatona bywa nazywany także zespołem miastenicznym. Nazwa ta wynika z podobieństwa głównych objawów, przyczyny obu chorób są jednak zupełnie różne. Zespół lamberta-Eatona może świadczyć o obecności nowotworu - najczęściej raka drobnokomórkowego płuc.
/ 07.04.2011 16:31
Jakie choroby pozwalają wykryć badania hormonalne? /fot. Fotolia

Przyczyny choroby

Tak jak w przypadku miastenii odpowiedzialne za powstawanie objawów są przeciwciała. Przeciwciała te są skierowane przeciwko tzw. kanałom wapniowym znajdującym się na zakończeniach nerwowych dochodzących do mięśni. Obecność przeciwciał sprawia, że pobudzenie, będące dla mięśnia sygnałem do skurczu ulega osłabieniu. To z kolei powoduje spadek siły mięśniowej.

Jak powstają szkodliwe przeciwciała? U części chorych nie udaje się znaleźć konkretnej przyczyny. U pewnej grupy, zwłaszcza u kobiet, podłożem choroby są różne zaburzenia autoimmunologiczne. Najgroźniejszą chorobą mogącą powodować zespół Lamberta-Eatona jest jednak rak drobnokomórkowy płuc. Taką diagnozę może usłyszeć ponad połowa chorych. Objawy zespołu miastenicznego, szczególnie u osoby palącej, wymagają szczegółowej diagnostyki i poszukiwania nowotworu.

Zobacz też: Na czym polega miastenia?

Główne objawy

Najważniejszym objawem zespołu Lamberta-Eatona jest osłabienie mięśni. Dotyka ono najczęściej mięśni proksymalnych, tzn. najbliższych tułowiowi mięśni nóg i ramion. Często zauważanym objawem, są problemy z wchodzeniem po schodach. Rzadziej pojawiają się przejściowe objawy oczne - opadanie powiek, rozmyte i podwójne widzenie. Dodatkowo mogą wystąpić bóle mięśniowe, zaparcia, zmniejszone pocenie się i wytwarzanie łez, suchość w ustach, impotencja i zatrzymanie moczu. Bardzo charakterystyczna jest przejściowa poprawa w czasie aktywności.

Rozpoznanie choroby

Zanim rozpoznany zostanie zespół miasteniczny, chory musi poddać się wielu badaniom, podobnym jak w przypadku diagnostyki miastenii. Oprócz rozmowy z chorym i badania neurologicznego, poszukuje się przeciwciał we krwi oraz bada mięśnie metodami neurofizjologicznymi.

Bardzo istotne jest poszukiwanie nowotworu. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową klatki piersiowej, a także bronchoskopię. Jeśli nie stwierdzi się raka płuca, to badania te są powtarzane co pół roku. Nowotwór może bowiem pojawić się nawet po kilku latach od początku choroby.

Zobacz też: Czy zaburzenia połykania mogą być spowodowane uszkodzeniem nerwów?

Leczenie

Jeśli przyczyną choroby jest nowotwór, to główną rolę odgrywa leczenie onkologiczne. Poza tym stosowane są leki zwiększające ilość wapnia w zakończeniach nerwowych (diaminopirydyna), glikokortykosteroidy i leki immunosupresyjne.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA